و عليكم السلام. اين روز مبارك بر شما نيز مبارك باد. علامه كمالي اگر چه در ميان خواص شناخته شده بود اما متاسفانه آن مرد بزرگ به همان نبسبت در ميان مردم و حتي همشهريانش ناشناخته و گمنان زيست. ويزه نامه نشريه گلستان قرآن، به نام يادنامه آيت الله كمالي دزفولي، شماره 203 مي تواند مورد استفاده شما قرار گيرد؛ همچنين جلد 9 كتاب در سايه سار وحي، ويزه نكوداشت استاد. و نيز مقالات: (قرآن شناس بزرگ زمانه)از استاد خرمشاهي ، (پيرمرد چشم ماست) از فريد دهدزي، (بزرگ بود و از اهالي امروز) و (سيري در آثار قرآن پزوهي استاد كمالي)از اين حقير و ... انشاءالله يادنامه جامع آن مرحوم را در آينده اي نزديك تقديم ارباب فضل و فرزانگي مي كنيم. زندگي نامه مختصر علمي آن مرحوم را در اشاره اولين قسمت مقاله (صوفي بي صفا نمي خواهم )نوشته بودم كه در روزهاي 17و 18/1/87 روزنامه جمهوري اسلامي چاپ گرديد و مزيد اطلاع شما عيناً آن را در اين جا مي آورم:عالم متضلع آيت الله حاج سيد علي کمالي دزفولي ـ متولد 6 آذر 1290ه ش/ متوفاي 30 اسفند 1383ه ش ـ از بزرگ«مناديان بازگشت به قرآن در عصر حاضر» و از «پيشگامان عمومي سازي فرهنگ قرآني» و به راستي «پدرجريان قرآن پژوهي معاصر» بود. محضر فقهاي بنام، آيات عظام آقا ميرزا محمد علي معزّي صاحب دوره «تجديدالدوارس و تحديدالمدارس» و حاج سيد اسدالله نبوي را در حوزه دارالمؤمنين دزفول مغتنم شمرد و در سنوات 1318 تا 1320 شمسي ضمن تشرّف به قم، زانوي تلمذ بر آستان روحاني آيت الله العظمي امام خميني (نوّرالله مضجعه) سائيد. داستان رشته ارتباط و مودّت ايشان با آيت الله سيد ابو القاسم کاشاني و ديگر رجال مذهبي آن روز ايران شنيدني است. در آن ساليان، توفيقات ديگري نيز رفيقش بود؛ از جمله در سراسر خوزستان هزاران منبر مفيد و گيرا در تبيين اسلام، به ويژه در نقد تفکرات احمد کسروي برپا و در امر کشاورزي بيش از 120 هکتار درخت غرس نمود؛ او به حق مصداق کريمه«و زاده بسطة في العلم و الجسم»(بقره/ 247) بود. از سال 1348 خورشيدي و پس از واقعه اي شيرين که در خودنوشت استادـ دانشنامه قرآن و قرآن پژوهي،بهاءالدين خرمشاهي ـ ثبت است، به ترغيب و تشويق مترجم چيره دست قرآن ‌آيت الله حاج شيخ محمد کاظم معزّي «که گويي از جايي مأموريتي» داشت، به ساحت مقدس قرآن بار يافت و بدين ترتيب «عاشقانه ترين انحناي وجود خودش را براي آينه تفسير کرد». استاد از آن پس تمام زندگي اش را وقف خدمت به مصحف شريف قرآن نمود و در طول چند ده سال با بيان و نگارش مقدمات، مقومات تفسير آيات به تأليف کتب، رسائل و مقالات وزين همّت گماشت و آثاري کم نظير و بعضاً بي نظير، به جامعه علمي، پژوهشي و قرآني عرضه داشت. البته افزون بر آثار پر بار قرآن پژوهي، پژوهشهايي چند از ايشان در ديگر زمينه ها شامل؛ علوم مختلف اسلامي، اخلاقي، ادبي، اجتماعي، تاريخي، فرهنگ منطقه اي و... برجاي مانده که «باز آميخته با مباحث قرآني و آموخته از مباحث قرآن5» هستند و بخش قابل توجهي از آنها هنوز به زيور طبع آراسته نشده اند. آثار مکتوب علامه فقيد را مي توان به اين قرار برشمرد: الف) علوم و معارف قرآن: 1- قانون تفسير2- تاريخ تفسير 3- قرآن ثقل اکبر 4- شناخت قرآن 5- قرآن و مبارزات 6- قرآن و جامعه 7- قرآن و دستورات اجتماعي8- قرآن و شعارها 9- قرآن و مقام زن 10- مقدمه تفسير قرآن براي همه 11- قبسات القرآن 12- تحقيق، تصحيح و تقديم «ذکر المجرّب في صحفٍ مطهّره» ب) معارف اسلامي : 1- خاتم النبيين2- عترت ثقل کبير 3- همزيستي و معاشرت در اسلام 4- جاءالحق (در ردّ شبهات کتاب «بيست و سه سال» علي دشتي) 5-عرفان و سلوک اسلامي 6- تاريخ مختصر صدر اسلام 7- ارمغان ربيع 8- تحقيق در ادعية قرآن 9ـ هزار سخن در شناخت اسلام ج) موضوعات مختلف: 1- هرکه مي خواهد بخواند (در ردّ تفکرات احمد کسروي) 2- جنايات دوساله دکتر بقايي دردزفول(وقايع حزب زحمتکشان) 3- مثنوي عزيز و نگار 4- گلستان امثال دزفولي 5- دعبل خزاعي شاعر انقلابي 6- هزار سخن از حجازي(چاپ شانزدهم) 7- مقدمه مفصّل بر الترجمان عن المرزبان. آثار منتشر نشده: 1-مقاصد قرآن يا جمهوريت محمد 2- محسّنات بديعيه 3- معارف اسلامي 4- جزوه علوم القرآن 5-الثقافه الاسلامي 6- ترجمه احاديث غير مکرر ازطرق اماميه 7- ترجمه احاديث غيرمکررازطرق عامه( بجز احاديث تفسيري وفقهي ) 8- تفسير قرآن براي همه(44 دفتر)9- خرد افزا ( 12 جلد ) 10- سيماي دزفول( 10 جلد، در تاريخ 200 ساله اخير) 11- مستدرک الفاظ معرب (بعد از تأليفات جواليقي و ادي شير پارسي و سيد محمد علي امام) 12- چهره مولوي در آئينه مثنوي 13- تک بيت هاي مثنوي 14- ابيات تفسيري مثنوي 15- منتخب مثنوي 16- مجموعه مقالات 17- دفتر خاطرات و اشعار 18- چند دفتر در مواعظ 19- مصادر المطالب 20- فهرست تفصيلي وافي (تا جلد پانزدهم) 21- نامه هايي به فرزاندانم 22- شرح فارسي بر کفايه الا صول ( در 5 جلد) 23- حافظ در آينه سخنش. در سالهاي اخير و به مناسبت هايي چند، از جمله در نمايشگاه بين المللي قرآن(سال 1376 و 1383) و نمايشگاه بين المللي کتاب(سال 1382)، شخصيت گمنام اما جامع الاطراف استاد فقيد کمالي مورد تجليل قرار گرفت. سرانجام روح پر فتوح آيتِ کمال و فرزانگي علامه حاج سيد علي کمالي دزفولي پس از ـ قريب به ـ يک قرن حيات طيّبه در سپيده دمان آخرين ساعات سال1383 شمسي و در روزي نامعمول ـ سي ام اسفند ـ و دير تکرارـ کبيسه ـ به ملکوت اعلي پيوست.

التماس دعا

لا ادري

مارا به کجا مي برند؟!افلاکي سپاسگزار سلام!از حسن ظن شما سپاسگزارم.حقيقت آن است که پاشنه آشيل جوان ـ و از جمله جوانان ما ـ ، شهوت است و دشمنان ما با تشخيص بهنگام اين نقطه ضربه پذير، و با عبور از دالان تنگ و تاريک بي خبري ما، به سلامت قدم در جغرافياي فرهنگي ما گذاشته و به عبارتي در ما نفوذ کرده اند. هلي برد دشمن در پايگاه فرهنگي ما، واقعيتي است انکار ناپذير. برهنگي فرهنگي، کادوي اين غريبه هاي برهنه بي فرهنگ، به جوانان فراموشکار ماست. طرح اين توطئه شوم يعني جنگ نرم فرهنگي، بلافاصله پس از پايان جنگ سخت(جنگ تحميلي 8 ساله) کليد خورد، که به موقع توسط ديده بيدار انقلاب (حفظه الله) رصد و سپس افشاء گرديد؛ اما فصل غم انگيز اين داستان آنجاست که مسئولين وقت فرهنگي، به ويژه وزير فرهنگ و ارشاد اسلامي ـ همان رئيس جمهور هشت ساله دولت اصلاحات ـ به علت عدم اعتقاد به تهاجم فرهنگي، با استعفا !!!!! به فراخوان رهبر تيز بين انقلاب، لبيک گفت!!!! کساني که استراتژي بدبينانه و توطئه محور آنها در هشت ساله زمامداري خود چيزي جز اين نبود که «هر کس با ما نيست، پس بر ماست»؛ اما اين بار از آنها يکريز از «توهم توطئه» سخن مي گفتند!!!دشمن آشکارا فرياد مي زد: «ما با جمهوري اسلامي، مبارزه سياسي نخواهيم كرد، بلكه كار ما صرفاً فرهنگينه و اصولاً استراتژي جديد ما مبارزه فرهنگي است. ما بايد بينش و فرهنگ مردم را عوض كنيم تا جمهوري اسلامي ساقط شود. (شجاع الدين شفا، نويسنده فراري ضد انقلاب، كتاب هويت ص 19) اما آقايان مصلحتاً کرو و کور شده بودند!!! و باز هم رهبري و تکرار ترجيع بند يک صداي هشدارهاي او در مورد: تهاجم فرهنگي، شبيخون فرهنگي، نسل کشي فرهنگي، احياي طرح اندلسي دشمن در براندازي فرهنگي و ... .«اروپايي ها وقتي خواستند اندلس را از مسلمان ها پس بگيرند، اقدامي بلند مدت كردند. آن روز صهيونيست ها نبودند، اما دشمنان اسلام و مراكز سياسي عليه اسلام فعال بودند. آنها به فاسد كردن جوان ها پرداختند ... . يكي از كارها اين بود كه تاكستان هايي را وقف كردند تا شراب آنها را به طور مجاني در اختيار جوان ها قرار دهند. جوان ها را به سمت زنان و دختران خود سوق دادند، تا آنها را به شهوت آلوده كنند. (مقام معظم رهبري، 6 فروردين 1381) اما افسوس که ... .برادر عزيز! در طرح همه جانبه تهاجم فرهنگي غرب، قطع زنجيره و ريسمان محکم حفظ و نگهداري آرمان ها و عقايد اسلامي، يعني «حياء» و پاکدامني ـ که ثمره تقوا و پارسايي است ـ الويت اول آنهاست. شاهد مثال ما راه اندازي گسترده سايت هايي است که به آموزش و ترويج «سکس خانوادگي»(العياذ بالله، زناي با محارم) مشغولند و به برکت غفلت و بلکه تغافل مسئولين فرهنگي، هر روز فراگير تر مي شوند!!! امروز، حيا و پاکدامني جوانان، سيبل هدف گيري دشمنان شده است. نقطه اي که روزگاري پيامبر اسلام (ص) درباره آن فرموده بود: «حياء رشته حفظ ايمان است ؛ وقتى رشته سامان چيزى گشوده شود، آن چه در آن است پخش و پراكنده و تلف مى گردد.» (ادب الدنيا و الدين : ص 243) و نقل مي کنند که: «در خدمت پيامبر اسلام(ص) بوديم. در حضورشان از حياء صحبت شد و از آن حضرت پرسيدند كه آيا حياء جزئي از دين است ؟ حضرت فرمودند: بلكه حياء تمام دين است.» (الترغيب و الترهيب ج3/ ص256). پس تو خود حديث مفصل بخوان از اين مجمل. همين!

و بر شما نيز هم